De
meest gekende manier om een satelliet in de ruimte te brengen, is door deze te
lanceren met een draagraket. De kunstmaan bevindt zich dan in het bovenste
gedeelte van de raket (het vrachtruim) en wordt losgekoppeld van de laatste
rakettrap wanneer deze zich in de juiste baan om de aarde bevindt. In veel
gevallen worden ook meerdere satellieten tijdens één lancering in de ruimte
gebracht aangezien dit kosten bespaart.
Doordat CubeSat satellieten zeer klein zijn, is het mogelijk om verschillende van deze tuigjes tegelijk in de ruimte te brengen. De eerste maal dat CubeSats gelanceerd werden, was in juni 2003. Toen bracht een Russische Rockot-KM raket vanaf de Plesetsk lanceerbasis zes CubeSats in een zon-synchrone baan om de aarde.
De meest opmerkelijke CubeSat die tijdens deze eerste missie gelanceerd werd, was QuakeSat 1 die 3 Units groot was en ontwikkeld werd door de Stanford University. QuakeSat 1 had een gewicht van 5 kilogram en werd door studenten ontwikkeld om veranderingen in extreem lage frequenties waar te nemen die volgens wetenschappers zouden veroorzaakt worden door seismologische activiteit. Deze eerste geslaagde lancering van verschillende CubeSats bewees meteen dat ruimtevaart toegankelijk werd voor universiteiten en hun studenten. Dergelijke low-budget ruimteprojecten pasten perfect in de begrotingen van tal van universiteiten en kleine bedrijven. Uiteindelijk werden er volgens de California Polytechnic State University (Cal Poly) in 2004 maar liefst tussen de 40 en 50 CubeSats door universiteiten gebouwd
Doordat CubeSat satellieten zeer klein zijn, is het mogelijk om verschillende van deze tuigjes tegelijk in de ruimte te brengen. De eerste maal dat CubeSats gelanceerd werden, was in juni 2003. Toen bracht een Russische Rockot-KM raket vanaf de Plesetsk lanceerbasis zes CubeSats in een zon-synchrone baan om de aarde.
De meest opmerkelijke CubeSat die tijdens deze eerste missie gelanceerd werd, was QuakeSat 1 die 3 Units groot was en ontwikkeld werd door de Stanford University. QuakeSat 1 had een gewicht van 5 kilogram en werd door studenten ontwikkeld om veranderingen in extreem lage frequenties waar te nemen die volgens wetenschappers zouden veroorzaakt worden door seismologische activiteit. Deze eerste geslaagde lancering van verschillende CubeSats bewees meteen dat ruimtevaart toegankelijk werd voor universiteiten en hun studenten. Dergelijke low-budget ruimteprojecten pasten perfect in de begrotingen van tal van universiteiten en kleine bedrijven. Uiteindelijk werden er volgens de California Polytechnic State University (Cal Poly) in 2004 maar liefst tussen de 40 en 50 CubeSats door universiteiten gebouwd